Choroba Wilsona to specyficzne schorzenie, które charakteryzuje się odkładaniem miedzi w komórkach wątroby poprzez upośledzenie możliwości wydalania jej z organizmu. Choroba często objawia się w okresie dojrzewania i może przypominać wiele schorzeń wątroby od stłuszczenia po marskość. Dalszymi objawami są schorzenia neurologiczne oraz zaburzenia w funkcjonowaniu psychiki naszego organizmu. Do swoistych objawów neurologicznych należą drżenia oraz sztywność mięśni, które mogą przypominać chorobę Parkinsona.
W razie wystąpienia objawów należy zgłosić się do lekarza pierwszego kontaktu, który kieruje do lekarza specjalisty lub do szpitala. Leczenie tej choroby polega na stopniowym i regularnym usuwaniu nadmiaru miedzi z organizmu. Umożliwia to na przykład zmiana diety, która powinna zostać pozbawiona produktów zawierających duże ilości miedzi. Należą do nich grzyby, ryby lub orzechy. Do produktów takich możemy zaliczyć czekolady lub podroby, a w szczególności wątróbkę. Oprócz eliminacji produktów żywnościowych należy także w miarę możliwości ocenić zawartość miedzi w naszej wodzie z kranu.
Oprócz tych kroków prowadzone jest także leczenie farmakologiczne. Dzięki jego zastosowaniu możliwe jest obniżenie poziomu miedzi, który zagraża naszemu życiu, a także utrzymanie go na stałym poziomie. Do leków stosowanych w tym rodzaju schorzenia należy penicylamina, posiadająca właściwości wiążące atomy miedzi. Leczenie należy rozpocząć jak najwcześniej, ponieważ nieleczona choroba Wilsona potrafi przerodzić się w zagrażające życiu schorzenia, takie jak marskość wątroby. Nie wolno przerywać leczenia, a pacjent powinien być pod stałą opieką lekarza, który ustala tok postępowania w indywidualnym przypadku chorej osoby. Leczenie tego schorzenia trwa całe życie i musi być kontynuowane, aby zapewnić choremu osłabienie objawów na tyle, a by umożliwić mu normalne funkcjonowanie w społeczeństwie.